Het Collectief

Een festival over Amerikaanse muziek zou tekortschieten als er niet minstens één echt lang minimalistisch meesterwerk op het programma stond.

Feldmans For Philip Guston – een van de schilders uit de New York School – is zo’n meesterwerk. Urenlang dijt het uit, tot je als luisteraar nauwelijks nog het verschil kan maken tussen licht en duister, noord en zuid, stilte en geluid, eb en vloed.

Toch is minimalisme veel meer dan een trip naar de onbestemdheid. In de voortdurende herhaling van ‘bijna hetzelfde wint het kleinste verschil aan betekenis. Iedere nieuwe noot heeft dus maximale impact; ook dat is minimalisme Wie zich geroepen voelt, komt best op tijd: enkele heerlijke ligzetels staan je op te wachten om samen met de musici de tijd uit te wissen.

Opgelet:
Dit concert duurt 4u30’ en wordt in één beweging gespeeld.

"Sommige mensen die zichzelf als onmuzikaal beschouwen voelen de ‘essentie’ van moderne stukken vaak beter aan en raken er eerder ‘ondersteboven’ van dan degenen die zichzelf muzikaal noemen – waarschijnlijk door de vertrouwdheid van deze laatsten met steeds dezelfde consonanten, eenvoudige tonaliteiten, monoritmes, formele opbouw en structuur." – Charles Ives (Muziek en haar toekomst, 1933)